-
1 bryknąć
1. (-nę, -niesz); imp - nij; vb; od brykać 2. vi perf(pot: uciec) to turn tail* * *pf.-ij1. zob. brykać.2. pot. (= uciec) take off (running), take to one's heels; złodziej bryknął the thief took off (running).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bryknąć
См. также в других словарях:
brykać — ndk I, brykaćam, brykaćasz, brykaćają, brykaćaj, brykaćał bryknąć dk Va, brykaćnę, brykaćniesz, brykaćnij, brykaćnął, brykaćnęła, brykaćnęli, brykaćnąwszy 1. «zwykle o dzieciach lub zwierzętach: biegać w podskokach w różne strony, zrywać się… … Słownik języka polskiego